Günlerdir toplu iş sözleşmesi için Gebze'de Corning işçileri kavurucu sıcağın altında grevdeler. Grevdeki kadın işçiler Ekmek ve Gül'e yazdı.

Kız Kardeşlik Köprüsü kampanyası sürecine dahil olan kadınlarla bir arada olabilmenin aracı olur düşüncesiyle bir dernek kurmaya karar verdik.

‘Yaz bizim için hayal’ diyen genç kadın işçiler. Yazın çalıştıkları atölye ve fabrikalardaki koşullarını aktarıyor…

Temizlikçi olduktan sonra anladım ki kadın olarak cehennemi yaşamak istiyorsan temizlikçi ve çaycı olacaksın. Hele mülteci kadın işçiysen vay haline!

‘Biz kadınlar çocuklarımızın geleceği için çalışıyoruz. Emzirecek yaştaki çocuklarımızın rızkını onların boğazında bırakmamak için daha fazla örgütleneceğiz…’

‘Bizim sağlığımızın onlar açısında hiçbir önemi yok. Yeter ki fason ürünler hazır olsun, anlaştığı fabrikaların siparişleri zamanında yetişsin…’

Yaşadıkları ekonomik sorunun esas sorumlunun yakasına yapışacak gücü, örgütlülüğü olmayan ev sahipleri hukuksal haklarımızı hatırlatılınca çılgına dönüyorlar. Bu çılgınlığa maruz kalan biri de benim.

“Bizler her gün başka bir dertle yüz yüze kalırken, bazıları da bize yaşamı dar ederek konforlu bir hayat sürüyor.”

Deprem bölgesinde ev bulmak çok zor, kira fiyatları ise çok yüksek. Yeni atanan öğretmenler nerede kalacak, aldığı maaş ile geçimini nasıl sağlayacak?

Ekmek ve Gül'ün başlattığı “Bir Öğün Ücretsiz Sağlıklı Yemek” ve “Kız Kardeşlik Köprüsü ile Hayatı Yeniden Kuruyoruz” kampanyaları somut talepler odaklı çalışmaların yürütülmesine örnek oldu.

Eşitsizliğin, derinleşen yoksulluk ve her gün artan işsizlikle bağlantılı olduğunu bir kez daha dile getirerek neden Sancaktepe özelinde Ekmek ve Gül Grubunu oluşturduğumuzu konuştuk.

Çalışan bir kadın olduğumuz için her an gelecek bir lafa karşı zırhını kuşanıp daha da yorulup efor sarf ettiğinizi biliyorum…

Nihayet boşandığımda sanki o kanlı eller omuzlarımdan kalktı. Hafifledim. Sıkıştırıp, tuttuğum hıçkırıklar gözyaşları ile aktı gitti...

Bir gün maddi imkanlar açısından nefes almış olacağım ama ben ve kızlarım sürekli kaygı, stres ve gerginlik psikolojisinde kendimizi bulacağız. Oysa beklentimiz her insanın yaşaması gereken bir hayat.

Boğaziçi Üniversitesi öğrencileri, LGBTİ’lerin iktidar kürsülerinden hedefe konmasına, Onur Ayı etkinliklerine getirilen yasaklara dair mektup yazdı.

Türkiyeli kadınları onurlandıran gurur verici sözler RTÜK tarafından ‘kendi ülkesine saygısızlık’ olarak görüldü. Ve bu ülkenin vatandaşlarından, aldığı ödül için tebrik beklememesi gerektiği söylendi

‘Kuşkusuz her şey bundan 50 yıl önceki gibi değil, şimdilerde kadınların sesi yükseliyor, çok daha fazla çıkıyor. Bu çok iyi elbette. Ama yine de kabul edelim, bazı şeyler göründüğü kadar değişmiyor.’

Eylül'den Elif'e, Berfin'e, İrem'e, Zeynep'e ve adını bilmediğimiz tüm kadınlara açık mektup...

Ailesinin dini baskılarına karşı çıkan Güler, şiddet, dayatma dolu yaşamında nasıl bu şiddetten uzaklaşmaya çalıştığını, bu sırada nasıl devlet tarafından korunmadığını anlatıyor.

‘Yıllardır kaybedilen oğlumun acısı ile ne yaşar ne yaşamaz haldeyim. Anneler artık ‘Yavrum nerede’ diye ağlamasın, haykırmasın. Ben bu özel günleri 28 yıldır yavrumdan habersiz yaşıyorum.’