Bize okuyun diyorlar ama okumamamız için her şeyi yapıyorlar. Öğrencilerin sayısı giderek artıyor evet bu çok güzel. Okuma oranı yüksek bir ülke olabilmek çok önemli bu bir gerçek. Öğrenci artışı ülkeye fayda sağlayabilecek insan artışıdır inancı var bende. Ancak artık okumak çok zor, çünkü her şey okumakla kalmıyor. İşin içine yetmeyen yurtlar ve karşılanması güç olan ev kiraları giriyor. Öğrencilerin akıllarında dersleri olmalı, derslerinde başarılı olabilmek için uğraşmalılar. Ancak öyle değil. Nerede yaşayacağımızı, nasıl geçimimizi sağlayacağımızı, hem okurken hem de çalışabilme dengesini nasıl kurabileceğimizi düşünürken, derslerimize nasıl odaklanabiliriz? Yurtlarda yer yok, ev kiralamaya para... Sokakta kalarak mı okumalı öğrenciler? Banklarda mı yatmalılar yoksa kenarda köşede mi hazırlanmalılar sınavlarına? Öğrencilere kim destek çıkıyor?

Herkes “Bu yaşlarınız en güzel yaşlarınız, bu yıllarınız bir daha geri gelmeyecek” diyor. Demek çok kolay, herkes sadece diyor. Ancak en güzel yaşları, ay sonunu nasıl getireceğim düşüncesiyle geçiyor biz öğrencilerin. Buna çare bulmak için kim ne diyor? Okumak, derslerine odaklanmak ve bir yandan da sevdiklerimizle güzel anılar biriktirmek isterken; yurt bulmak veya birkaç arkadaş bulup eve çıkmak ve artan zamlara karşın hayatlarımızı sürdürebilmek çabasıyla geçiriyor günlerimiz. Devlet burs veriyor ancak bu ne kadar yetiyor? Devlet yurt imkânı sağlıyor evet ama bu yeterli sayıda değil. Özel okullarda okumak zaten gittikçe daha da zorlaşıyor. Kim bilir kaç öğrenci okumaya parası olmadığı için okulu bırakıyor. Kim bilir kaç öğrenci hayallerine veda etmek zorunda kalıyor. Kim bilir kaç öğrenci başarabilirdim, eğer imkânım olsaydı çok güzel yerlere gelebilirdim diyor. Kim bilir kaç öğrenci ben bunu hak etmedim diyor.

Okulların açılmasına az kaldı, zamana karşı bir yarış başlıyor. Bir yandan işe gidip gelirken bir yandan okumaya çalışan öğrenciler için hayat sanıldığından daha zor. Sigortasız çalışan, hakkının karşılığını alamayan öğrenci sayısı çok fazla ama iki kuruş kazanabilmek uğruna çalışmaya devam ediyoruz. İş bulmak çok zor, okurken iş bulmak daha da zor. “Okuyabilseydim” ile başlayan cümleler zamlarla birlikte daha da artıyor. Bu düzeni değiştirmek isteyen, buna ses çıkaran öğrencilerin sesleri kesilmeye çalışılıyor. Haklarını isteyen öğrenciler tehdit ediliyorlar. Ancak her ses öyle kolay kesilemez. Sırt sırta verdikçe biz, o sesler hiç kesilemez.

Ben bir öğrenci olarak, ben bir kadın öğrenci olarak ayakta kalmak için uğraşıyorum. Okuyabilmek ve hayallerimin peşinden gitmeye çalışıyorum. Ben yalnız değilim. Eğer birlik olursak, gücümüz artar. Birbirimize destek olursak, kalkarız her yükün altından. Bizler ses çıkarmalıyız.

Görsel: Freepik