25 Kasım her yıl takvimde karşımıza çıkan bir gün olabilir; ancak okulumuzda bugüne dair şimdiye kadar yapılanlar çoğu zaman yalnızca birkaç cümlelik sohbetlerden öteye gidememişti. Biz ise arkadaşlarımızla birlikte bunun artık değişmesi gerektiğini düşündük. Çünkü 25 Kasım, üzerinde durulması, konuşulması ve görünür kılınması gereken bir gün.

Bu düşünceyle küçük de olsa bir adım atmaya karar verdik. Hazırladığımız panoda kullandığımız her fotoğraf, yazdığımız her cümle aslında hayatın içinden gelen, yaşanmışlıkları ve acıları temsil eden gerçeklerdi. Bu nedenle her ayrıntıya büyük bir özen gösterdik; hem doğru bilgilendirmek hem de duygusal etkiyi hissettirebilmek için uzun uzun tartıştık, araştırdık ve düşündük.

Pano okul koridoruna asıldığında ise beklediğimizden çok daha farklı bir atmosferle karşılaştık. Okulumuzda ilk defa bir panonun bu kadar ilgi gördüğünü fark ettik. Öğrencilerin koridorda durup panoyu dikkatle okuması, birbirleriyle tartışması, sorular sorması bizi hem şaşırttı hem de gururlandırdı. Birçok kişi yanımıza gelip pano hakkında düşüncelerini paylaştı, merak ettiklerini sordu ya da destek verdi.

Böylece amacımıza ulaştığımızı anladık: Arkadaşlarımızı düşünmeye sevk etmiş, şiddete karşı farkındalık yaratmış ve bilgilendirmiştik. Yaptığımız çalışma sadece bir pano olmaktan çıktı; okulumuzda başlayan, belki de gelecekte daha kapsamlı adımlara dönüşecek bir bilinçlenme hareketine dönüştü.

Kısacası, bu pano bizim için yalnızca karton, fotoğraf ve yazılardan ibaret değildi. Bir duruşun, bir ses olma çabasının ve duyarsız kalmamaya verilen bir sözün sembolü haline geldi. Belki de en önemlisi, bu küçük başlangıcın bundan sonra atılacak daha büyük adımların yolunu açacağını bilmek bize güç verdi.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül