Ben Emine. 27 yaşında, iki çocuk annesi olarak size hayatımdan biraz bahsetmek istiyorum. On yıl önce evlendim. İki kızım var; biri dokuz yaşında, diğeri ise beş yaşında. Bir kadın olarak ekonomik özgürlüğümü kazanmak için işe başlama kararı aldım. Bu kararı alırken iş yükünün beni ne kadar zorlayacağını bilsem de üstesinden gelmek zorundaydım. Eşim asgari ücretle bir fabrikada işçi olarak çalışıyor. Evimiz kira ve çocuklarımız okula gittiği için onların okul ihtiyaçlarını karşılamakta oldukça zorluk çekiyorduk. Bu sebeple eşim çok zorlanıyordu ve tek başına onun geliri yeterli olmuyordu. Bu durum beni oldukça üzüyordu. Elimden geleni yapmak için bir okulda temizlik işçisi olarak işe başladım.

İki çocuğumla birlikte sekiz saatlik çalışma saatine uymak zorunda kalıyorum. Her gün sabah saatlerinde uyanıp iki çocuğumla çalışmaya gidiyorum. Bir kadın olarak iyi bir anne olmanın yanında iyi bir çalışan olma gibi sorumluluklarla karşı karşıyayım. Kadının iş hayatında yerinin olmadığını söyleyen birçok insanla karşılaşıyorum ve bu durum beni oldukça üzüyor. İş yerinde yaşanan zorluklar bir yana, çocuklarımı bırakacak bir yer olmadığı için onları yanımda götürmek zorunda kalmam beni oldukça zorluyor. Devletin çalışan annelere sunabileceği bir destek olmadığından, çalışan kadının yükü oldukça fazlalaşıyor. Çevremizde gördüğümüz gibi birçok kadının çalışmama sebebi, çocuklarını bırakacak bir yer olmamasıdır. Bu sebeple kadınlar, çocuklarına bakabilmek için eve kapanmaya, istediklerini alamamaya, düzenli bir hayat yaşayamamaya ve sadece eve gelen asgari ücretle yaşamaya mahkum oluyor.

Çalışan annelere kolaylık sağlamak ve bu sorunu ortadan kaldırmak için devlet, her mahalleye, her iş yerine kreşler açmalıdır. Ayrıca bu kreşler ücretsiz olmalı ki kadınlar rahatlıkla çalışabilsin, istediklerini alabilsin, düzenli bir hayat yaşayabilsin, en önemlisi de ekonomik özgürlüğüne kavuşup hayatını sorunsuz bir şekilde geçirebilsin.

Fotoğraf: Pexels