“Hayatın her alanı okuldur” denir, doğrudur da. Bazen öğretir, bazen de öğreniriz. Eğitim sadece okuma yazmayı, matematiği, edebiyatı öğrenmekle sınırlı olmamalı. Daha bilimsel daha istikrarlı bir eğitim sistemi ile geleceğimiz olan çocuklarımız bilimi, sanatı öğrenirken kendi yeteneklerini de keşfedebilir. Maddi kaygılarla değil ilgi alanı olan, gerçekten sevebileceği mesleklere yönelebilir. İstediğimiz bu olsa da sürekli sistem ve müfredat değişiklikleriyle gündeme gelen ve çok tartışılan eğitim sistemi koronavirüs salgını ile yine sınıfta kaldı. “Yakını neydi ki, uzağı ne olsun” denilen bir eğitim modeli ile karşı karşıya kaldık.  

NERESİNDEN TUTSAK ELİMİZDE KALACAK…

Habibe’nin ilköğretim ve lisede okuyan 3 çocuğu var. 3. sınıfta okuyan oğlunda dikkat dağınıklığı olduğunu ve çok zorlandığını anlatıyor: “Lisede ve 2. sınıfta okuyanların pek ödev sorunu olmadı. Ama 3. sınıfa gidene zaten zar zor ders çalıştırıyordum, bir de televizyondan dersi izleteceğim diye verem oldum. Dikkat dağınıklığı olan bir çocuk EBA dinler mi? EBA’yı ben dinledim, öğretmenin gönderdiği ödevi de yaptım, öğretmenlerin yarı maaşını hak ettik” diyor. 

Nurcan’ın lise son sınıfta ve 8. sınıfta okuyan iki çocuğu var: “Lise son sınıfta okuyan oğlum üniversite sınavına hazırlanıyordu, üniversite sınavını önce erteleyip sonra öne alınca daha da gerildi. Şimdi tatil sonrası eğitim sürecinin başlamasını bekliyoruz. Bu süreçte pandemi, ekonomik sıkıntılar, siyasi gelişmeler ve korku ikliminde hayatın neresinden tutsak elimizde kalacakmış hissini yaşıyoruz” diyor.